Έφηβοι - παιδιά: Δύσκολες συζητήσεις με γονείς

Τα περισσότερα παιδιά στην προ-εφηβεία (10 -12 χρόνων) και εφηβεία δεν μπορούν να μοιραστούν κάποια πράγματα με τους γονείς τους, είτε επειδή αυτοί δεν τους ακούνε, δεν τους καταλαβαίνουν ή τις περισσότερες φορές αντιδρούν υπερβολικά. Παρόλα αυτά υπάρχουν γονείς που έχουν καταφέρει αυτή την επικοινωνία και εμπιστοσύνη στη σχέση με τα παιδιά τους, κι ακόμη και οι έφηβοι ζητούν τη συμβουλή τους!

Η ικανότητα ενός γονιού εξαρτάται από τα πράγματα που γνωρίζει για τη ζωή του παιδιού του και την ικανότητά του να το επηρεάζει όπου χρειάζεται. Για να συμβεί όμως αυτό χρειάζεται βαθιά επικοινωνία. Βαθιά επικοινωνία σημαίνει να μπορούν οι γονείς να μιλήσουν για δύσκολα θέματα με τα παιδιά. Στην περίοδο της εφηβείας όμως, δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση η βαθιά επικοινωνία. Εάν ελέγξετε τα συναισθήματά σας, αποφύγετε το κήρυγμα και κρατήσετε την κατάσταση ασφαλή, τότε το παιδί σας θα μπορεί να σας μιλήσει πιο εύκολα και θα σταματήσει να αντιδρά και να επιτίθεται.

Πως μπορείτε να μάθετε την τέχνη της δύσκολης συζήτησης;

Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες...

To be Greek

Περί σφουγγοκωλάριων

Ο σφουγγοκωλάριος ήταν υψηλό αξίωμα και ταυτοχρόνως επάγγελμα στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το έργο του ήταν να σκουπίζει τα οπίσθια των αυτοκρατόρων. Ήταν αξίωμα που πολλοί ζήλευαν και μόνο έμπιστα άτομα διορίζοντο, αφού είχαν το προνόμιο να ευρίσκονται τόσο κοντά στον αυτοκράτορα όταν αυτός ήταν γυμνός και άοπλος. Με το πέρασμα του χρόνου το επάγγελμα αυτό εξέλειπε. Επιβίωσε όμως ως συγκεκριμένη συμπεριφορά στην πολιτική μας κουλτούρα.

Ποιος είναι ο σημερινός σφουγγοκωλάριος; Το βασικό γνώρισμα της συμπεριφοράς του είναι η εξόφθαλμη ικανότητά του να επιδίδεται στην τέχνη του «σκουπίζειν» τα οπίσθια ισχυρών πολιτικών, ανεξαρτήτως ιδεολογικής ή πολιτικής θέσης, οι οποίοι μπορούν να του εξασφαλίσουν μία θέση στον επίγειο παράδεισο, δηλαδή πολιτική ή επαγγελματική ανέλιξη και κατ' επέκταση, για να χρησιμοποιήσω ένα όρο του συρμού, «κοινωνική επιφάνεια». Είναι ο πολιτικός ελαφρών βαρών που θέλει να γίνει βουλευτής ή υπουργός, ο ξέμπαρκος πολιτικός που θέλει να ξαναμπεί στο παιγνίδι της εξουσίας, ο καριερίστας δημόσιος υπάλληλος που πατά επί πτωμάτων, ο ανεπαρκής δημοσιογράφος που αναζητεί τα δεκανίκια των πολιτικών για να επιβιώσει, ο φιλόδοξος νέος που εγκλώβισε τη ζωή του σε ένα lifestyle, με αυτοσκοπό την απόκτηση με κάθε τρόπο τίτλων «επαγγελματικής και πολιτικής ευγενείας», ούτως ώστε όταν βγαίνει από το σπίτι του να αυτοϊκανοποιείται με την εντύπωση ότι είναι επώνυμος, άρα σπουδαίος, και γενικά άνθρωποι με ελλείμματα προσωπικότητας, οι οποίοι έταξαν στη ζωή τους να «ανέλθουν», άνθρωποι οι οποίοι ακόμη και με το ντύσιμό τους ή όταν συστήνονται αισθάνονται την ανάγκη να δηλώνουν το κοινωνικό και επαγγελματικό τους καθεστώς. Στην πραγματικότητα, όμως, θρασύδειλοι καιροσκόποι, αχθοφόροι της αναξιοπρέπειας και μεταπράτες της αθλιότητας.

CATASTROIKA

CATASTROIKA από infowar

Η CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης στις πιο αναπτυγμένες χώρες της Δύσης προσπαθεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν το ίδιο μοντέλο εφαρμοστεί σε μία χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης.

Πηγή:  CATASTROIKA

[Deptocracy] Όταν η δημοκρατία υποτάχθηκε στο χρέος

Debtocracy FINAL από ThePressProject

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το DEBTOCRACY αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ θα διανέμεται δωρεάν από τα τέλη Μαρτίου χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και θα υποτιτλιστεί σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες.

Ο Αρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους- τη χρεοκρατία. Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.

Οι «άθλιοι» του δημοσίου

Τους είπαν κοπρίτες, άχρηστους και γραφειοκράτες. Ενας καλοστημένος μηχανισμός ανέλαβε να στιγματίσει κοινωνικά τους δημοσίους υπαλλήλους ανοίγοντας τις πύλες της ιδιωτικοποιήσης

Ο Τζέισον είναι πυροσβέστης στο Δουβλίνο. Όταν τον συνάντησα πριν από δυο χρόνια, στο πλαίσιο μιας αποστολής για την κατάρρευση του Κέλτικου Τίγρη, έδειχνε συντετριμμένος  Η κόρη του, μου εξήγησε, ντρεπόταν να πει στο σχολείο τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς της. Όχι γιατί ήταν πυροσβέστης, γιατί ήταν δημόσιος υπάλληλος. «Θα δείτε θα ξεκινήσει και σε εσάς» μου εξήγησε περιγράφοντας τα καθημερινά δημοσιεύματα του ιρλανδικού Τύπου, που κατηγορούσαν τους δημοσίους υπαλλήλους για ότι στραβό συνέβαινε στη χώρα – συχνά με προσβλητικούς και χυδαίους χαρακτηρισμούς.