Η συνέλευση των ποντικών

Ο γνωστός Αισώπειος μύθος μελοποιημένος εξαιρετικά από τους αδερφούς Κατσιμίχα.

Μουσική/Στίχοι: Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας

Σ' ένα υπόγειο στην πλατεία Αβησσυνίας
συγκεντρωθήκαν τα ποντίκια μια φορά
για να σκεφτούν πώς θα γλυτώσουν μια για πάντα
από του γάτου τον αιώνιο βραχνά.

Το συζητάγανε ημέρες και ημέρες
μα τελικά δεν καταλήξαν πουθενά
και είχαν όλοι πια συνειδητοποιήσει
ότι κομπλάρισε η συνέλευση γερά.

Τότε πετάγετ' ένας νεαρός και λέει:
«βρήκα τη λύση του προβλήματος, παιδιά,
θα πλησιάσουμε την ώρα που κοιμάται
και θα του δέσουμε κουδούνα στην ουρά».

Κι όλοι φωνάξαν: «μπράβο, αυτό είναι, συμφωνούμε»
και πέρασε η πρότασή του παμψηφεί

μα ένας γέρος ποντικός τους λέει: «δικαίωμα»
και θέτει την εξής ερώτηση:

«Άμα μου λύσετε αυτή την απορία,
τότε δε θα 'χω αντίρρηση καμιά.
Ποιος από σας τολμάει το γάτο να ζυγώσει
να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά;»

Και από τότε έχουν περάσει χίλια χρόνια
και ακόμα ο γάτος τα ποντίκια κυνηγά
που πα να πει ότι δε βρέθηκε κανένας
να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά.

Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες
τότε και μόνο όταν είναι εφικτές.
Μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις
άσε καλύτερα καθόλου μην τις λες.

Ο άνθρωπος...

Λάθη...

Η ψυχολογική βία στο παιδί

Είμαστε εξοικειωμένοι με τους όρους «σωματική βία» και «σεξουαλική βία» και οι περισσότεροι από εμάς ανατριχιάζουμε στην ιδέα ότι κάποιος γνωστός ή άγνωστος θα χρησιμοποιήσει τη δύναμή του για να επιβληθεί σε ένα παιδί.Ελάχιστα γνωρίζουμε για την ψυχολογική βία και τις μορφές που αυτή έχει. Συχνά λόγω έλλειψης ενημέρωσης και εμείς οι ίδιοι τη χρησιμοποιούμε με σκοπό να «νουθετήσουμε» το παιδί. Η ψυχολογική βία, όμως, έχει περισσότερα αρνητικά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα από ό,τι η φυσική βία ή η σεξουαλική κακοποίηση. Ακούγεται χιλιοειπωμένο αυτό το κλισέ: «Καλύτερα η πρόληψη παρά η θεραπεία». Παραμένει όμως αδιαμφισβήτητα η μόνη επιλογή μας αν θέλουμε να μεγαλώσουμε υγιή παιδιά και κατ’ επέκταση υγιείς ενήλικες.

Από την πλευρά του παιδιού

Ας προσπαθήσουμε για λίγο να μπούμε στο ρόλο ενός παιδιού. Είναι μικρό σε μέγεθος (στα μάτια του φαντάζουμε ως γίγαντες), είναι εξαρτημένο από εμάς για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του (τροφή, καθαριότητα, σωματική επαφή, επικοινωνία) και είναι τελείως εκτεθειμένο στις όποιες διαθέσεις εμείς έχουμε για την εξασφάλιση ή όχι των αναγκών του. Στα μάτια του είμαστε Θεοί. Οι συμπεριφορές που έχουμε ως προς αυτό διαμορφώνουν το χαρακτήρα του, την ψυχική του υγεία, τη συνείδησή του, το μέλλον του.

Τι είναι η ψυχολογική βία

Η ψυχολογική βία είναι ένα σύνολο συμπεριφορών από έναν άνθρωπο σε έναν άλλον. Στη δική μας περίπτωση, αφορά το σύνολο των συμπεριφορών ενός γονέα προς το παιδί του ή όποιος άλλος άνθρωπος αναμιγνύεται με την ανάπτυξή του.

Ακολουθούν παραδείγματα ψυχολογικής παιδικής κακοποίησης:

Μανούσο, το δίσκο...

Η Ελλάδα για πρώτη φορά φιλοξενεί το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εθνικών Ομάδων Στίβου Ά Κατηγορίας για πρώτη φορά στην Κρήτη, στο Παγκρήτιο Στάδιο - 21-22 Ιουνίου 2015.

Η Εθνική μας σε χρειάζεται.

Η Κρήτη σε προσκαλεί!

Τ' Αη Γiωρκού

Να τα μάθω απ' έξω;

"Never memorize what you can look up..."

"Ποτέ μην απομνημονεύεις κάτι που μπορείς να το ψάξεις"

 Albert Einstein

1η Απριλίου 1955

Η 9η Ιουλίου 1821 εν Λευκωσία Κύπρου - Βασίλης Μιχαηλίδης

Το ποίημα γράφτηκε από τον Βασίλη Μιχαηλίδη μεταξύ του 1888-1895.

Ολόκληρη η "Ενάτη Ιουλίου" εδώ: http://el.wikisource.org/wiki/%CE%97_...
Και η υπόλοιπη εργογραφία του Μιχαηλίδη εδώ: http://el.wikisource.org/wiki/%CE%92%...

Σήκω, Ευαγόρα, να μας πεις ελληνική ιστορία!

Ένα από τα πιο ένθερμα ποιήματα που γράφτηκαν στη μνήμη του Ευαγόρα Παλλικαρίδη, ήταν του Ροδίτη ποιητή, Φώτη Βαρέλη. Ένας συγκινητικός επίλογος για τον ήρωα μαθητή.

Εψές πουρνό μεσάνυχτα στης φυλακής τη μάντρα

μες στης κρεμάλας τη θελιά σπαρτάραγε ο Βαγόρας.

Σπαρτάρησε, ξεψύχησε, δεν τ' άκουσε κανένας.

Η μάνα του ήταν μακριά, ο κύρης του δεμένος,

οι νιοι συμμαθητάδες του μαύρο όνειρο δενείδαν,

η νια που τον ορμήνευε δεν άκ'σε νυχτοπούλι.


 Εψές πουρνό μεσάνυχτα θάψαν τον Ευαγόρα.

Σήμερα Σάββατο ταχιά όλη η ζωή σαν πρώτα.

Ετούτος πάει στο μαγαζί, εκείνος πάει στονκάμπο,

ψηλώνει ο χτίστης εκκλησιά, πανί απλώνει οναύτης,

και στο σκολειόν ο μαθητής συλλογισμένος πάει.


Χτυπά κουδούνι, μπαίνουνε στην τάξη του ο καθένας.

Μπαίνει κι η πρώτη η άταχτη κι η τρίτη πουδιαβάζει,μπαίνει κι η πέμπτη αμίλητη, η τάξη τουΕυαγόρα.

- παρόντες όλοι;

- Κύριε, ο Ευαγόρας λείπει.

- Παρόντες, λέει ο δάσκαλος · και με φωνή που τρέμει:

- Σήκω, Ευαγόρα, να μας πεις ελληνική ιστορία.

Ο δίπλα, ο πίσω, ο μπροστά, βουβοί και δακρυσμένοι,αναρωτιούνται στην αρχή,

ώσπου η σιωπή τους κάμνεινα πέσουν μ' αναφιλητά ετούτοι κι όλη η τάξη.

- Παλληκαρίδη, άριστα, Βαγόρα, πάντα πρώτος,

στους πρώτους πρώτος,

άγγελε πατρίδας δοξασμένης,

συ, που μέχρι χθες της μάνας σου ελπίδα κι αποκούμπι

και του σχολειού μας σήμερα Δευτέρα Παρουσία.


Τα 'πε κι απλώθηκε σιωπή πα 'στα κλαμένα νιάτα,

που μπρούμυτα γεμίζανε της τάξης τα θρανία,

έξω απ' εκείνο τ' αδειανό, παντοτινά γεμάτο.

3 Μαρτίου: Μνήμη Γρηγόρη Αυξεντίου

Μνήμη Γρηγόρη Αυξεντίου 1

Μνήμη Γρηγόρη Αυξεντίου 2

...οι υπηρεσίες προς την πατρίδα ποτέ δεν εξαργυρώνονται

3 Μαρτίου 1957: Οι «Σήκωσες» που χάσαμε τον Αυξεντίου 

Ο Σταυραετός του Μαχαιρά (3 Μαρτίου 1957)

Η ιστορία της Amanda Todd...

Η Ιστορία της Amanda Todd είναι μια τραγική, αληθινή ιστορία ενός γλυκύτατου κοριτσιού που πάνω στην τρέλα και την επανάσταση της εφηβείας γνώρισε την πιο σκληρή πραγματικότητα, το σκληρό πρόσωπο της ζωής μέσα από τα απαξιωτικά βλέμματα και τα σκληρά λόγια των άλλων, των φίλων, των συμμαθητών ακόμη κι αγνώστων εξ'αιτίας της κακής χρήσης του διαδικτύου.

Στο παρακάτω βιντεάκι απεικονίζεται η ιστορία της Amanda Todd γυρισμένο από την ίδια. Μια ιστορία πάλης, εκφοβισμού, αυτοκτονίας, αυτοτραυματισμού.

Η Amanda Todd αυτοκτόνησε στις 10 Οκτωβρίου του 2012 στο σπίτι της κοντά στο Λιμάνι Coquitlam, στη Βρετανική Columbia του Καναδά. Πριν από το θάνατό της, η Todd έστειλε ένα βίντεο στο YouTube στο οποίο χρησιμοποιούσε μια σειρά από κάρτες για να περιγράψει την δική της εμπειρία εκβιασμού, εκφοβισμού και σωματικής κακοποίησης.

Άντον Τσέχοφ: Ο θείος Βάνιας

Θείος Βάνιας: το κλασικό αριστούργημα του Άντον Τσέχοφ. Ένα έργο βαθιά ποιητικό, τρυφερό και ανθρώπινο, όπου η ζωή σχοινοβατεί ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία.

Ο συνταξιούχος καθηγητής Σερεμπριακώφ και η νεαρή γυναίκα του Ελένα καταφτάνουν στο απομακρυσμένο υποστατικό τους στη ρωσική επαρχία, το οποίο συντηρούν η Σόνια – κόρη του καθηγητή από τον πρώτο του γάμο – και ο θείος της, Βάνιας. Η παρουσία τους αναστατώνει τη ζωή των ανθρώπων του κτήματος, διαταράσσει τις ισορροπίες και φέρνει στην επιφάνεια χαμένα όνειρα και ανεκπλήρωτους πόθους. Η φθορά της καθημερινότητας, η πλήξη, τα λάθη, οι δικαιολογίες, ένας υποδόριος ερωτισμός και μια σχεδόν σουρεαλιστική αντιμετώπιση της πραγματικότητας χαρακτηρίζουν τη ζωή των ηρώων, που βλέπουν τον κόσμο γύρω τους να αλλάζει αναπόφευκτα.

«Τα άγια των αγίων μου είναι το ανθρώπινο σώμα, η υγεία, το μυαλό, το ταλέντο, η έμπνευση, η αγάπη, και η πιο απόλυτη ελευθερία, ελευθερία από τη βία και το ψέμα, όπου κι αν εκφράζονται τα δύο τελευταία»