ΤΗΣ ΖΗΝΑΣ ΠΟΥΛΛΗ*
ΑΦΟΡΜΗ για το σημερινό άρθρο στάθηκε ένα σατιρικό κείμενο (Ιούλιος 2012) του Gary Cokins, ειδικού για θέματα διοίκησης επιχειρήσεων, στο οποίο εξηγεί πώς μπορεί κάποιος να διαλύσει την εταιρεία (υπηρεσία ή χώρα) του. Στο δικό του αρχικό κείμενο έχουν γίνει προσθήκες για επικαιροποίηση και προσαρμογές βασισμένες στην κυπριακή πραγματικότητα. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος αναλαμβάνει την ανώτατη διοικητική θέση σε μια εταιρεία, της οποίας τα αποτελέσματα είναι πενιχρά και τον βολεύει να τα διατηρήσει έτσι (ειδικά αν είναι δημόσια) διότι πιθανώς μετά, αν αυξηθεί η δουλειά, δεν θα έχει χρόνο να ασχοληθεί με τα χόμπυ του ή δεν θα θεωρείται αναντικατάστατος/η για να παραμένει συνεχώς στο ίδιο πόστο καταστρατηγώντας κάθε πρόνοια της νομοθεσίας. Πώς επιτυγχάνεται η καθήλωση και η παρεμπόδιση της αναπτυξιακής πορείας της εταιρείας;
Προτείνονται οι πιο κάτω ενέργειες:
1) Πρέπει να βεβαιωθείτε ότι ισχύει το να «μην γνωρίζει η δεξιά σου τι ποιεί η αριστερά σου», με άλλα λόγια να μη γνωρίζουν οι διευθυντές των τμημάτων και λοιποί αξιωματούχοι τη γενικότερη στρατηγική (ίσως και να μην υπάρχει). Με αυτό τον τρόπο κανένας δε θα είναι σίγουρος που βαδίζει.
2) Εφαρμόζοντας το «διαίρει και βασίλευε» καλλιεργείτε ένα πνεύμα καχυποψίας και δυσπιστίας μεταξύ συνεργατών. Αποθαρρύνετε με κατηγορηματικό τρόπο τη διαφορετική γνώμη και τις υγιείς συζητήσεις θεμάτων, όταν προκύπτει διαφωνία μεταξύ των διευθυντών (που ήδη δεν εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο, αφού δεν υπάρχει λόγος να διαλυθούν τυχόν υποβόσκουσες «παρεξηγήσεις»).
3) Σταματήστε οποιοδήποτε υπάλληλο προσπαθήσει να κάμει ηλεκτρονική επιχειρηματική ανάλυση για εντοπισμό τυχόν λαθών στο σύστημα.
4) Να μην υπάρχει υπολογισιμότητα (accountability), κανένας δεν πληρώνει για κάτι που έκαμε. Μπορεί ξαφνικά άλλος να βρεθεί με πολλά λεφτά, σπίτια και οικόπεδα αλλά αυτό δε μας αφορά, δεν το ψάχνουμε (μπορεί να μας κινήσει αγωγή αν το ψάξουμε).
5) Δεν θα υπάρχει αναφορά ή καταγραφή μέτρησης απόδοσης, ώστε κάποιος μπορεί να βρεθεί με απανωτές προαγωγές με μόνο προσόν την οσφυοκαμψία.
6) Η εταιρεία δεν θα έχει στόχους. Εάν κάποιοι έχουν την κακή συνήθεια να βάζουν στόχους για να αποδείξουν μετά ότι είναι καλύτεροι των άλλων πετυχαίνοντάς τους, τότε καταστήστε σαφές από την αρχή ότι δεν θα υπάρχει επιβράβευση. Μην πέσετε στην παγίδα να τους ανταμείψετε, ώστε να έχετε βελτίωση του συστήματος.
7) Δεν υπάρχει λόγος να προσαρμόζετε καινούργια λογιστικά συστήματα. Καλά είναι και τα υφιστάμενα αρχαϊκά, άσχετα αν χρησιμοποιούνται από τον περασμένο αιώνα. Αν καθυστερεί ή είναι πολύπλοκο το σύστημα, τότε να προσληφθούν και άλλοι υπάλληλοι.
8) Μην προωθείτε τους καλύτερους, τους πιο άξιους παρά μόνο τους «ημέτερους». Αυτό προυποθέτει ότι θα έχετε δημιουργήσει ήδη την δικά σας «αυλή», της οποίας δεσπόζετε εσείς.
9) Αν υπάρχει κάποιος «άτακτος» που επιμένει να έχει άποψη και να διερευνά τα πάντα και να κάμνει κριτική, τότε αμέσως καθηλώστε τον/την, βάλτε του χαμηλή βαθμολογία για να προστατευτεί το «κύρος» σας (έτσι νομίζετε!). Θέστε τον στο περιθώριο και με κάθε ευκαιρία κάμετε δηλώσεις για να τον πλήξετε.
10) Εφαρμόστε ένα κεντρικό σύστημα όπου τα πάντα να περνούν από εσάς και κάμνετε «σκηνές» όταν κάτι διαλάθει της προσοχής σας.
11) Είναι γνωστό ότι δεν είναι εύκολο να είσαι ο διοικητικά ανώτερος υπάλληλος σε μια υπηρεσία. Δεν είναι καθόλου εύκολο να προσπαθείς να καθυποτάξεις τις προσωπικότητες και τις προσπάθειες σκεπτόμενων ανθρώπων και χρειάζεται συνεχής επαγρύπνηση και χαφιεδισμός.
12) Κυκλοφορούν πολλές καλές ιδέες, πολλοί νέοι επιστήμονες, μην πέσετε στον πειρασμό να τις αξιοποιήσετε. Αντίθετα εντοπίστε τους, απομονώστε τους και διαβάλλετε τους συστηματικά.
Αν ακολουθηθούν οι πιο πάνω οδηγίες είναι σίγουρο ότι μετά από πέντε χρόνια θα τα έχετε διαλύσει όλα (πόσο μάλλον στα οκτώ).
*Διευθύντρια Μέσης Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας
ΑΦΟΡΜΗ για το σημερινό άρθρο στάθηκε ένα σατιρικό κείμενο (Ιούλιος 2012) του Gary Cokins, ειδικού για θέματα διοίκησης επιχειρήσεων, στο οποίο εξηγεί πώς μπορεί κάποιος να διαλύσει την εταιρεία (υπηρεσία ή χώρα) του. Στο δικό του αρχικό κείμενο έχουν γίνει προσθήκες για επικαιροποίηση και προσαρμογές βασισμένες στην κυπριακή πραγματικότητα. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος αναλαμβάνει την ανώτατη διοικητική θέση σε μια εταιρεία, της οποίας τα αποτελέσματα είναι πενιχρά και τον βολεύει να τα διατηρήσει έτσι (ειδικά αν είναι δημόσια) διότι πιθανώς μετά, αν αυξηθεί η δουλειά, δεν θα έχει χρόνο να ασχοληθεί με τα χόμπυ του ή δεν θα θεωρείται αναντικατάστατος/η για να παραμένει συνεχώς στο ίδιο πόστο καταστρατηγώντας κάθε πρόνοια της νομοθεσίας. Πώς επιτυγχάνεται η καθήλωση και η παρεμπόδιση της αναπτυξιακής πορείας της εταιρείας;
Προτείνονται οι πιο κάτω ενέργειες:
1) Πρέπει να βεβαιωθείτε ότι ισχύει το να «μην γνωρίζει η δεξιά σου τι ποιεί η αριστερά σου», με άλλα λόγια να μη γνωρίζουν οι διευθυντές των τμημάτων και λοιποί αξιωματούχοι τη γενικότερη στρατηγική (ίσως και να μην υπάρχει). Με αυτό τον τρόπο κανένας δε θα είναι σίγουρος που βαδίζει.
2) Εφαρμόζοντας το «διαίρει και βασίλευε» καλλιεργείτε ένα πνεύμα καχυποψίας και δυσπιστίας μεταξύ συνεργατών. Αποθαρρύνετε με κατηγορηματικό τρόπο τη διαφορετική γνώμη και τις υγιείς συζητήσεις θεμάτων, όταν προκύπτει διαφωνία μεταξύ των διευθυντών (που ήδη δεν εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο, αφού δεν υπάρχει λόγος να διαλυθούν τυχόν υποβόσκουσες «παρεξηγήσεις»).
3) Σταματήστε οποιοδήποτε υπάλληλο προσπαθήσει να κάμει ηλεκτρονική επιχειρηματική ανάλυση για εντοπισμό τυχόν λαθών στο σύστημα.
4) Να μην υπάρχει υπολογισιμότητα (accountability), κανένας δεν πληρώνει για κάτι που έκαμε. Μπορεί ξαφνικά άλλος να βρεθεί με πολλά λεφτά, σπίτια και οικόπεδα αλλά αυτό δε μας αφορά, δεν το ψάχνουμε (μπορεί να μας κινήσει αγωγή αν το ψάξουμε).
5) Δεν θα υπάρχει αναφορά ή καταγραφή μέτρησης απόδοσης, ώστε κάποιος μπορεί να βρεθεί με απανωτές προαγωγές με μόνο προσόν την οσφυοκαμψία.
6) Η εταιρεία δεν θα έχει στόχους. Εάν κάποιοι έχουν την κακή συνήθεια να βάζουν στόχους για να αποδείξουν μετά ότι είναι καλύτεροι των άλλων πετυχαίνοντάς τους, τότε καταστήστε σαφές από την αρχή ότι δεν θα υπάρχει επιβράβευση. Μην πέσετε στην παγίδα να τους ανταμείψετε, ώστε να έχετε βελτίωση του συστήματος.
7) Δεν υπάρχει λόγος να προσαρμόζετε καινούργια λογιστικά συστήματα. Καλά είναι και τα υφιστάμενα αρχαϊκά, άσχετα αν χρησιμοποιούνται από τον περασμένο αιώνα. Αν καθυστερεί ή είναι πολύπλοκο το σύστημα, τότε να προσληφθούν και άλλοι υπάλληλοι.
8) Μην προωθείτε τους καλύτερους, τους πιο άξιους παρά μόνο τους «ημέτερους». Αυτό προυποθέτει ότι θα έχετε δημιουργήσει ήδη την δικά σας «αυλή», της οποίας δεσπόζετε εσείς.
9) Αν υπάρχει κάποιος «άτακτος» που επιμένει να έχει άποψη και να διερευνά τα πάντα και να κάμνει κριτική, τότε αμέσως καθηλώστε τον/την, βάλτε του χαμηλή βαθμολογία για να προστατευτεί το «κύρος» σας (έτσι νομίζετε!). Θέστε τον στο περιθώριο και με κάθε ευκαιρία κάμετε δηλώσεις για να τον πλήξετε.
10) Εφαρμόστε ένα κεντρικό σύστημα όπου τα πάντα να περνούν από εσάς και κάμνετε «σκηνές» όταν κάτι διαλάθει της προσοχής σας.
11) Είναι γνωστό ότι δεν είναι εύκολο να είσαι ο διοικητικά ανώτερος υπάλληλος σε μια υπηρεσία. Δεν είναι καθόλου εύκολο να προσπαθείς να καθυποτάξεις τις προσωπικότητες και τις προσπάθειες σκεπτόμενων ανθρώπων και χρειάζεται συνεχής επαγρύπνηση και χαφιεδισμός.
12) Κυκλοφορούν πολλές καλές ιδέες, πολλοί νέοι επιστήμονες, μην πέσετε στον πειρασμό να τις αξιοποιήσετε. Αντίθετα εντοπίστε τους, απομονώστε τους και διαβάλλετε τους συστηματικά.
Αν ακολουθηθούν οι πιο πάνω οδηγίες είναι σίγουρο ότι μετά από πέντε χρόνια θα τα έχετε διαλύσει όλα (πόσο μάλλον στα οκτώ).
*Διευθύντρια Μέσης Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας
Πηγή: Παιδεία News
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική!
ΑπάντησηΔιαγραφήχα χα! κάτι μου θυμίζει αλλά...σύμπτωση σίγουρα!
ΑπάντησηΔιαγραφή