Αυτό είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Όμηρου Αβραμίδη, ένα βιβλίο που ασχολείται αποκλειστικά με την Κύπρο και την ιστορία της τη ταραγμένη περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ.
Ο συγγραφέας μας μιλά για τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση, για την προδοσία και τη χαμένη αγάπη. Μας μιλά για τους ανθρώπους. Για ανθρώπους απλούς, καθημερινούς, που είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τα πάντα για κάποιο σκοπό, που ξέρουν να αγαπούν βαθιά κι αληθινά και να μην αφήνουν το ποτάμι του χρόνου να παρασέρνει τα πάντα στο πέρασμά του. Για ανθρώπους τους οποίους η μοίρα χαρακώνει ανεξίτηλα και τραγικά, κλέβοντάς τους ξανά και ξανά τη χαρά.
Γραμμένο σε κινηματογραφικούς ρυθμούς το κείμενο μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, σε συγκεκριμένους τόπους, στα βουνά και τα χωριά της Κύπρου, κι ύστερα στις πόλεις. Μιλά για τον αγώνα ενάντια στους άγγλους, για ήρωες που θεωρήθηκαν προδότες και προδότες που ντύθηκαν ήρωες, για παιδιά που δεν πρόλαβαν να ζήσουν, αλλά που το λίγο τους ήταν πολύ, αφού έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα.
Ήρωες και προδότες, κυνηγημένοι και μη, οι χαρακτήρες στην Κίτρινη Σημαία είναι στην πλειοψηφία τους τραγικοί. Άνθρωποι στιγματισμένοι από τη μοίρα, τους γύρω τους, τη δειλία και την απληστία που τους οδήγησαν σε μονοπάτια που ίσως αλλιώς να μην ακολουθούσαν. Θύματα της εποχής τους; Ίσως. Ίσως και όχι.
Το βιβλίο αυτό μοιάζει να μιλά για τη μεγάλη περιπέτεια των ανθρώπων, για τα πάθη τους, τα λάθη και τα πιστεύω τους, για την άνοδο και την πτώση. Η ζωή είναι σκληρή, κι ο συγγραφέας ακριβώς σαν τέτοια την παρουσιάζει. Κτυπώντας με δεινά ξανά και ξανά τους ήρωές του, μοιάζει να θέλει να μας πει ότι ανεξάρτητα από τα γεγονότα η καλοσύνη, η γενναιότητα, η μεγαλοψυχία υπάρχουν μέσα μας, ότι στο τέλος της ημέρας εμείς επιλέγουμε το δρόμο που θέλουμε να ακολουθήσουμε στη ζωή. Κι ο Αριστείδης, ο βασικός πρωταγωνιστής σ’ αυτή την ιστορία, διαθέτει τα πιο πάνω στοιχεία και με το παραπάνω. Είναι ένας απ’ αυτούς τους ανθρώπους που όσα κι αν πάθουν, όσα κι αν χάσουν, όσο κι αν πληγωθούν, βρίσκουν πάντα τη δύναμη να σηκωθούν ξανά και να προχωρήσουν προς το αύριο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και να προσφέρουν ό,τι μπορούν στους άλλους. Ερωτεύτηκε, μα ατύχησε, επαναστάτησε μα η πρώτη του πράξη οδήγησε σε μια προσωπική απώλεια, εμπιστεύτηκε και προδόθηκε, κι όμως στιγμή δεν έπαψε να ελπίζει, αλλά ούτε και έχασε την πίστη του στους ανθρώπους.
Η Κίτρινη Σημαία είναι ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα του Όμηρου Αβραμίδη και παρά το θέμα με το οποίο καταπιάνεται, διαβάζεται γρήγορα και δεν επιτρέπει στον αναγνώστη ούτε στιγμή να πλήξει. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα με καρδιά.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.
Πηγή: Λάκης Φουρουκλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου