Μια δασκάλα κρέμασε έξω από την τάξη μια σακούλα σκουπιδιών...

Όταν η δασκάλα Κρίστεν Μακούλοχ μπήκε στην τάξη εκείνη τη μέρα, έκανε κάτι που ξάφνιασε τους μαθητές της.

Προσέξτε τι είχε βάλει μέσα! Ζήτησε από τα παιδιά να κόψουν όλοι από ένα φύλλο χαρτί και να γράψουν σε αυτό τα προβλήματα τους. Πάντα ανώνυμα.

Και όταν το έκανε, δεν είχε ιδέα την επίδραση που θα είχε το μικρό της πείραμα, όχι μόνο στους μαθητές της αλλά και σε ανθρώπους από όλο τον κόσμο.

Όταν δημοσίευσε αργότερα το μικρό της πείραμα στο Facebook, το έκανε με σκοπό να ενημερώσει τους στενούς της φίλους. Ποτέ δεν περίμενε ότι την ανάρτηση της θα την κοινοποιήσουν πάνω από εκατό χιλιάδες άνθρωποι!

Διαβάστε τι έγραψε η δασκάλα:

Η συγκινητική εξομολόγηση μιας ΔΑΣΚΑΛΑΣ!

Αγαπητέ γονέα...

Το ξέρω. Ανησυχείς. Κάθε μέρα, το παιδί σου έρχεται στο σπίτι με μια ιστορία γι’ ΑΥΤΟ το παιδί. Αυτό που πάντα χτυπά, σπρώχνει, τσιμπάει, ξύνει, ίσως ακόμα και δαγκώνει τα άλλα παιδιά.

Το παιδί που πρέπει πάντα να κρατάει το χέρι μου στο διάδρομο. Αυτό που έχει μια ιδιαίτερη θέση στο χαλί και που τις περισσότερες φορές κάθεται σε μια καρέκλα κι όχι στο πάτωμα.

Το παιδί που σκαρφάλωσε πάνω από το φράχτη της παιδικής χαράς, ακριβώς τη στιγμή που της έλεγα να σταματήσει. Το παιδί που έχυσε το γάλα του γείτονά του στο πάτωμα σε μια έκρηξη θυμού. Επίτηδες. Ενώ έβλεπα. Και τότε, όταν του ζήτησα να το καθαρίσει, πέταξε όλο το χαρτί υγείας στο πάτωμα. Επίτηδες. Ενώ έβλεπα.

Ανησυχείς πως ΑΥΤΟ το παιδί, μπλοκάρει τη διαδικασία της μάθησης για το δικό σου το παιδί. Ανησυχείς πως παίρνει πάρα πολύ απ’ το χρόνο και την ενέργειά μου κι ότι στερεί το “μερίδιο” που αναλογεί στο δικό σου παιδί. Ανησυχείς πως κάποια μέρα θα βλάψει κάποιον. Ανησυχείς πως αυτό ο “κάποιος” ίσως είναι το δικό σου παιδί. Ανησυχείς πως και το παιδί σου θ’ αρχίσει να χρησιμοποιεί την επιθετικότητα για να πάρει αυτό που θέλει. Ανησυχείς πως το παιδί σου θα μείνει πίσω ακαδημαϊκά, επειδή παλεύει ακόμα και για να κρατήσει ένα μολύβι. Το ξέρω.

Το παιδί σου, αυτό το έτος, σε αυτή την τάξη, σε αυτή την ηλικία, δεν είναι ΑΥΤΟ το παιδί. Το παιδί σου δεν είναι τέλειο, αλλά γενικά ακολουθεί τους κανόνες. Είναι σε θέση να μοιράζεται τα παιχνίδια του με ειρηνικό τρόπο. Δεν πετά κάτω τα έπιπλα. Σηκώνει το χέρι του για να μιλήσει. Εργάζεται όταν έρχεται η ώρα για να εργαστούμε και παίζει όταν έρχεται η ώρα του παιχνιδιού. Μπορείς να το εμπιστευτείς πως θα πάει κατ ‘ευθείαν στο μπάνιο και θα επιστρέψει κατ’ ευθείαν πίσω, χωρίς να κάνει ανοησίες.

Το ξέρω. Κι εγώ ανησυχώ επίσης.

«The Olive Tree Will Always Be Here» (η ελιά θα είναι πάντα εδώ)

Ένα υπέροχο οπτικό ταξίδι στους ελαιώνες της Κρήτης γεμάτο συγκίνηση και εικόνες από Ελλάδα. «The Olive Tree Will Always Be Here» (η ελιά θα είναι πάντα εδώ) ο τίτλος της ταινίας μικρού μήκους. Ένα μικρό φιλμ για την σημασία του ευλογημένου δέντρου για τους Έλληνες με δύναμη και ευαισθησία. Μαγικές κινηματογραφικές εικόνες από μια φθινοπωρινή Κρήτη και από πρόσωπα βγαλμένα από μια άλλη εποχή.

Σήκω, Ευαγόρα, να μας πεις ελληνική ιστορία!

Ένα από τα πιο ένθερμα ποιήματα που γράφτηκαν στη μνήμη του Ευαγόρα Παλλικαρίδη, ήταν του Ροδίτη ποιητή, Φώτη Βαρέλη. Ένας συγκινητικός επίλογος για τον ήρωα μαθητή.

Εψές πουρνό μεσάνυχτα στης φυλακής τη μάντρα

μες στης κρεμάλας τη θελιά σπαρτάραγε ο Βαγόρας.

συνέχεια...

Η αδελφή του 18χρονου Ήρωα -- ποιητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη, Μαρούλα Βρυωνίδου μιλά στον Πέτρο Πετρίδη για τον Ήρωα αδελφό της, τη σύλληψή του από τους 'Αγγλους δυνάστες, τη δίκη καθώς και για την τελευταία επίσκεψη της στο κελί των μελοθανάτων όπου κρατείτο ο έφηβος Ήρωας, λίγο πριν οδηγηθεί στην αγχόνη τη 14 Μαρτίου του 1957.

Κρήτη: Σχολείο τραγουδά για την Κύπρο και παίρνει το 1ο βραβείο

Το πρώτο βραβείο πήραν οι μαθητές της Κρήτης οι οποίοι έλαβαν μέρος στον Πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό "Κύπρος 1974-2015: Δεν ξεχνώ, διεκδικώ, δημιουργώ".

Το τραγούδι της ΣΤ' τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Κισάμου που πήρε το 1ο βραβείο στο 2ο Πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό, "Κύπρος 1974-2015: Δεν ξεχνώ, διεκδικώ, δημιουργώ".

Πηγή

3 Μαρτίου 1957: Οι «Σήκωσες» που χάσαμε τον Αυξεντίου

Η αδελφή του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ αφηγείται πώς πέρασε η οικογένειά της την Τσικνοπέμπτη του ’57

Ο Αυξεντίου πρώτος από δεξιά, αξιωματικός στη Σχολή Πολέμου.

Ούτε και εκείνη την Τσικνοπέμπτη του 1957, ο Πιερής και η Αντωνού πήγαν στο περιβόλι με τα λεμονόδεντρα και τα άλλα δέντρα, εκεί πέρα προς τα Κοντεάτικα, που λέγαν το μέρος Αγλάσυκα, για να «τσικνώσουν» κατά το έθιμο. συνέχεια...