Ελεύθεροι κατακτημένοι

Του Αλκίνοου Ιωαννίδη

Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:

Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.

Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλίνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων και ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.

Ένας εφευρέτης στην απομόνωση!

Ταξίδεψα μέχρι το Ηράκλειο της Κρήτης, για να συζητήσω μαζί του και να καταγράψω όσα έχει επινοήσει και κατασκευάσει, και δεν το μετάνοιωσα ούτε στιγμή! Μέχρι πριν από λίγες ημέρες τα λέγαμε, μέσω skype, ενώ είχα δει πολλά βιντεάκια στο youtube και στην ιστοσελίδα του: http://www.youtube.com/user/mikeerevna/videos Αυτά, ωστόσο, που είδαν τα μάτια μου και κατέγραψε ο φακός της βιντεοκάμεράς μου, ξεπέρασαν κάθε φαντασία! Ο λόγος για τον Μιχάλη Καλογεράκη, έναν εφευρετικό Κρητικό, ο οποίος, εδώ και 18 χρόνια, έχει πάρει διαζύγιο από την Δ.Ε.Η. και τα πρατήρια καυσίμων! Έναν ιδιοφυή εφευρέτη ηλεκτρονικό μηχανικό, που θα μπορούσε (και θα έπρεπε) να ηγείται κάποιων επιδοτούμενων προγραμμάτων τεχνολογίας και έρευνας του Πολυτεχνείου αλλά, όπως κατά κανόνα συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις, ζει άνεργος και απομονωμένος με την οικογένειά του στο χωριό Χάνι Κοκκίνη, λίγο έξω απ' το Ηράκλειο. Αυτό είναι, άλλωστε, το τίμημα που πληρώνουν σ' αυτή τη χώρα όσοι ξεχωρίζουν και υπερβαίνουν τη μετριότητα...

Πρόβατα ξυπνάτε...

Ισότητα - Δικαιοσύνη...

Άδεια θρανία...

14 Μαρτίου: Μνήμη Ευαγόρα Παλλικαρίδη

Άδεια θρανία

Διάβασα το κατάλογο και σεις λείπατε,

γράφατε την ορθογραφία σας στους τοίχους.

Διάβασα τον κατάλογο

Και σεις βρισκόσαστε στα οδοφράγματα

Διάβασα τον κατάλογο

και σεις γράφατε στις φυλακές

στα μικρά σας γόνατα

την Ιστορία του ανθρώπου.

Κι’ έγραψα στον κατάλογο: όλοι παρόντες! 

Και πλάι το βαθμό του καθενός σας:  Άριστα.

(Ανδρέας Παστελλάς

Από τη συλλογή "Χώρος διασποράς", 1970)

 ΟΑνδρέας Παστελλάς απεβίωσε στις 12 Φεβρουαρίου 2013 σε ηλικία 80 χρονών. Το συγκλονιστικό του ποίημα «Άδεια θρανία» γράφτηκε εμπνευσμένο από τη μαθητιώσα νεολαία της ΕΟΚΑ, 1955-1959.

Πηγή

Παναγιώτης Λάμπρου: Θυσιάστηκε για την πατρίδα

Ταυτοποιήθηκαν τα οστά του αγνοούμενου Παναγιώτη Λάμπρου. Εξακριβώθηκε πως ήταν ένα από τα θύματα ομαδικής εκτέλεσης Ελληνοκυπρίων στο Μπέκιογιου, κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής.

Ακόμα ένας αιχμάλωτος του Αττίλα αποκαλύπτεται ότι εκτελέστηκε άνανδρα. Ο Παναγιώτης Λάμπρου, δάσκαλος από τον Λυθροδόντα, νυμφευμένος με δύο παιδιά, συνελήφθη από Τουρκοκύπριους, μαζί με άλλους 44 στρατιώτες και πολίτες, στο χωριό Βώνη στις 15 Αυγούστου 1974. Τα λείψανά του ταυτοποιήθηκαν πριν από λίγες μέρες με τη μέθοδο DNA, μετά που ανευρέθηκαν σε ομαδικό τάφο κοντά στο χωριό Μπέκιογιου, στα κατεχόμενα. Όπως ανέφερε στη «Σ» ο γαμπρός του Παναγιώτη Λάμπρου, Ανδρέας Θεοδωρίδης, μέλος της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων (ΔΕΑ), επισκέφθηκε την οικογένειά του την περασμένη Παρασκευή και την ενημέρωσε για την εξακρίβωση της τύχης του αγαπημένου τους. 

«Αύριο», είπε, «μέλη της οικογένειας θα επισκεφθούν το ανθρωπολογικό εργαστήριο της ΔΕΑ για την αναγνώριση του Παναγιώτη». Η κηδεία του θα τελεστεί το ερχόμενο Σάββατο, 9 Μαρτίου 2013, στις 11 π.μ., από τον ιερό ναό Αγίου Θεράποντος Λυθροδόντα. Οι γονείς του Παναγιώτη, Λάμπρος και Ευδοκία, δεν θα έχουν την ευκαιρία να κηδέψουν το παιδί τους, καθώς απεβίωσαν πριν από χρόνια.

Ήρωες δάσκαλοι της Κύπρου

Αυτοί που έδωσαν τον όρκο για να μεταλαμπαδεύσουν τις αξίες της ελληνικής μας ιστορίας έκαναν τη θεωρία πράξη και φάνηκαν συνεπείς στον ρουν της κυπριακής ιστορίας

Αύγουστος μήνας. Μήνας πικρός για τη γη μας. Μήνας μνήμης, για όσους χρειάστηκε να δώσουν τη ζωή τους, τελευταίο υπέρτατο δώρο για να παραμείνει η Κύπρος ελληνική, για να παραμείνουμε εμείς σήμερα στα χώματά της. Η οικογένεια των δασκάλων πλήρωσε και αυτή με τη σειρά της τη δική της οφειλή προς την πατρίδα, οφειλή αίματος και χρέους. Αυτοί που έδωσαν τον όρκο για να μεταλαμπαδεύσουν τις αξίες της ελληνικής μας ιστορίας και της χριστιανικής μας παράδοσης έκαναν τη θεωρία πράξη και φάνηκαν συνεπείς στον ρουν της κυπριακής ιστορίας. Τέτοιες μέρες, η σκέψη μας στρέφεται κοντά τους…

Ανάμεσα στα γνωστά ονόματα δασκάλων που θυσιάστηκαν στους πρόσφατους απελευθερωτικούς αγώνες μνημονεύουμε τον δάσκαλο ήρωα του Φρενάρους Φώτη Πίττα, που θυσιάστηκε στο Λιοπέτρι, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1958, τον Ιερολοχίτη δάσκαλο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ανδρέα Γερούδη από τη Γαλάτα, που έπεσε στην Πάφο τον Μάρτιο του 1964, τον δάσκαλο Ανδρέα Χαραλαμπίδη από την Άρμου, που θυσιάστηκε στις μάχες της Τηλλυρίας στις 7 Αυγούστου του 1964, τον Ανδρέα Λάρδου από τη Λετύμπου, που επίσης θυσιάστηκε στην Τηλλυρία στις 9 Αυγούστου του 1964.

...οι υπηρεσίες προς την πατρίδα ποτέ δεν εξαργυρώνονται

"Προσέξετε βρε. Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η μοίρα του καθενός μας. Είτε ζήσουμε είτε πεθάνουμε ένα θα είναι το έπαθλο του αγώνα μας για νεκρούς και ζώντας. Η Κύπρος να γίνει Ελληνική και να ζήσει ελεύθερη και ευτυχισμένη. Όσοι δε επιζήσουν να μην επιδιώξουν ανταμοιβές και αξιώματα γιατί οι υπηρεσίες προς την πατρίδα ποτέ δεν εξαργυρώνονται"

Τάδε έφη... Γρηγόρης Αυξεντίου 

Πηγή: Αρχείο Συμβουλίου Ιστορικής Μνήμης ΕΟΚΑ 1955-59

Μνήμη Γρηγόρη Αυξεντίου

3 Μαρτίου 1957: Οι «Σήκωσες» που χάσαμε τον Αυξεντίου

Ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Αυξεντίου Αυγουστής Ευσταθίου περιγράφει τη μάχη με τους Άγγλους στο κρησφύγετο του Μαχαιρά και τον ηρωικό θάνατο του Γρηγόρη Αυξεντίου σε παιδιά Δημοτικού Σχολείου.