Οι ήρωες σπανίζουν στην εποχή μας. Χθες μάθαμε για έναν απ΄ αυτούς. Ο πλοίαρχος Ανδρέας Ιωαννίδης, διοικητής της Βάσης που τινάχτηκε στον αέρα, έδωσε την ίδια του τη ζωή στο καθήκον. Σ΄ αυτό που πάντα πίστευε. Όπως λένε όσοι τον γνώρισαν , το μόνο που θα επιθυμούσε είναι να μπορεί να δίνει ακόμη περισσότερα.
Εισήχθη στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το1977 και αποφοίτησε ως Μάχιμος Σημαιοφόρος το 1981. Εξειδικεύτηκε στα Ταχέα Σκάφη. Ανέπτυξε ιδιαίτερες σχέσεις με τους Ελλαδίτες συναδέλφους του, ζυμώθηκε με αυτούς και μια και είχε την τύχη να είναι ο πρώτος Κύπριος Μάχιμος Αξιωματικός, έθεσε ουσιαστικά τα θεμέλια στο Κυπριακό Ναυτικό, ώστε σήμερα πλέον το Κυπριακό Ναυτικό να ακολουθεί τις παραδοσεις του Ελληνικού με αποτέλεσμα σε κάθε συνεργασία που είχαν τα δύο ναυτικά, ή ακόμη και όπου συναντιώντουσαν τα στελέχη τους «να μιλάνε την ίδια γλώσσα».
Δεν μπορούσε να ξεχωρίσει την Ελλάδα από την Κύπρο και την Κύπρο από την Ελλάδα. Χαρακτηριστικό δείγμα αυτού, ήταν ότι πάντα φορούσε καπέλο με το εθνόσημο της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Η ζύμωση του με τους Έλληνες συναδέλφους του, συνέχισε σε όλη την διάρκεια της σταδιοδρομίας του μια και ξανασυνάντησε τους συμμαθητές του από την Σχολή Ναυτικών Δοκίμων τόσο στην Σχολή Γενικής Εκπαίδευσης όσο και στις Σχολές Πολέμου (Κατωτέρων και Ανωτέρων) και στην Σχολή Εθνικής Άμυνας. Νωρίτερα είχε επιλέξει την ιδιαίτερα σκληρή εκπαίδευση τόσο των Ελληνικών ΟΥΚ όσο και των αντίστοιχων Αμερικανικών (seals), όπου και διακρίθηκε.
Υπήρξε ο πρώτος Κύπριος Διοικητής του Ναυτικού της, αντιπροσώπευσε την Κύπρο σε όλα τα διεθνή Ναυτικά forum και κατόρθωσε και οργάνωσε το 2008 με εξαιρετική επιτυχία, για πρώτη φορά στην Κύπρο την Σύνοδο των Ευρωπαίων Αρχηγών Ναυτικού.
Παντού και πάντα ήταν πρώτος και έπεφτε στην φωτιά γι΄ αυτό που πίστευε και αυτό έκανε και εχθές. Με συνάδελφό του που μιλήσαμε και είχε την τύχη να τον γνωρίζει πολύ καλά μας είπε: «μην κλαίτε για τον Ανδρέα, αυτός είναι περήφανος γι΄ αυτό που έκανε και συνάμα δυστυχής γιατί δεν έκανε κάτι περισότερο για την πατρίδα του Ελλάδα και τον νησί του την Κύπρο, ήταν αυτό που λέμε ΨΥΧΗ!»
Δεν μπορούσε να ξεχωρίσει την Ελλάδα από την Κύπρο και την Κύπρο από την Ελλάδα. Χαρακτηριστικό δείγμα αυτού, ήταν ότι πάντα φορούσε καπέλο με το εθνόσημο της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Η ζύμωση του με τους Έλληνες συναδέλφους του, συνέχισε σε όλη την διάρκεια της σταδιοδρομίας του μια και ξανασυνάντησε τους συμμαθητές του από την Σχολή Ναυτικών Δοκίμων τόσο στην Σχολή Γενικής Εκπαίδευσης όσο και στις Σχολές Πολέμου (Κατωτέρων και Ανωτέρων) και στην Σχολή Εθνικής Άμυνας. Νωρίτερα είχε επιλέξει την ιδιαίτερα σκληρή εκπαίδευση τόσο των Ελληνικών ΟΥΚ όσο και των αντίστοιχων Αμερικανικών (seals), όπου και διακρίθηκε.
Υπήρξε ο πρώτος Κύπριος Διοικητής του Ναυτικού της, αντιπροσώπευσε την Κύπρο σε όλα τα διεθνή Ναυτικά forum και κατόρθωσε και οργάνωσε το 2008 με εξαιρετική επιτυχία, για πρώτη φορά στην Κύπρο την Σύνοδο των Ευρωπαίων Αρχηγών Ναυτικού.
Παντού και πάντα ήταν πρώτος και έπεφτε στην φωτιά γι΄ αυτό που πίστευε και αυτό έκανε και εχθές. Με συνάδελφό του που μιλήσαμε και είχε την τύχη να τον γνωρίζει πολύ καλά μας είπε: «μην κλαίτε για τον Ανδρέα, αυτός είναι περήφανος γι΄ αυτό που έκανε και συνάμα δυστυχής γιατί δεν έκανε κάτι περισότερο για την πατρίδα του Ελλάδα και τον νησί του την Κύπρο, ήταν αυτό που λέμε ΨΥΧΗ!»
Αναδημοσίευση: Sigmalive, 12 Ιουλίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου