Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Πως τα παιδιά δοκιμάζουν την αγάπη μας...

Τα παιδιά διακατέχονται από ένα βαθύτατο αίσθημα ανασφάλειας. Αυτό είναι φυσιολογικό, διότι δεν έχουν αναπτύξει εκείνο τον βαθμό αυτοπεποίθησης που είναι απαραίτητος για μια φυσιολογική ζωή, χωρίς φόβους. Αυτή την αυτοπεποίθηση καλούνται να τους την δώσουν κυρίως οι γονείς, μέσω της σωστής καθοδήγησης και της συνεχούς ενθάρρυνσης και επιβράβευσης.

Τι συμβαίνει άραγε σε ένα παιδί που έχει έλλειμμα αυτοπεποίθησης; Κάτι πολύ απλό, το οποίο συμβαίνει και στους ενήλικες. Αναζητάει συνεχώς επιβεβαιώσεις. Με αγαπούν; Αξίζω; Μου δίνουν σημασία; Αν αυτή η κατάσταση ξεπεράσει ένα ορισμένο όριο, τότε το άτομο αυτό γίνεται φορτικό στους άλλους. Πολλές φορές καταπιεστικό ή ακόμα και καταστροφικό, στην προσπάθειά του να αποδείξει στον περίγυρό του ότι είναι κάτι. Σπαταλάμε όλη μας την ζωή σε μάταιη αναζήτηση επιβεβαιώσεων. Θα εργαστούμε σκληρά για να πλουτίσουμε, για να πάρουμε προαγωγές, θα σπουδάσουμε για να λέμε ότι έχουμε πτυχίο πανεπιστημίου, θα προσπαθήσουμε να διακριθούμε σε κάτι. Όλα αυτά για την επιβεβαίωση που δεν μας έδωσαν όταν ήμασταν παιδιά. Αν δεν έχουμε προσόντα να χρησιμοποιήσουμε για τον σκοπό αυτό, θα οδηγηθούμε σε αντικοινωνικές συμπεριφορές, προκειμένου να τραβήξουμε την προσοχή των άλλων.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι γι αυτόν ακριβώς τον λόγο τα παιδιά δοκιμάζουν την αγάπη μας. Αυτό είναι το κίνητρο πολλών από τις πράξεις τους και θα πρέπει να μάθουμε να εισχωρούμε κάτω από την επιφάνειά τους, ώστε να δίνουμε στα παιδιά αυτό που χρειάζονται, χωρίς να αντιδρούμε αδέξια και με σκληρότητα. Να έχετε υπ' όψη σας ότι όταν ένα παιδί είναι άτακτο, ίσως θέλει να δει πόσο θα ανεχθούμε την συμπεριφορά του. Αν δείξουμε ανοχή θα λάβει το μήνυμα ότι το αγαπάμε, ότι η αγάπη μας είναι σταθερή. Εξερευνά τα όριά μας. Θέλει να δει αν η αγάπη μας είναι αγάπη άνευ όρων, ή του την δίνουμε υπό προϋποθέσεις. Άλλες φορές μπορεί π.χ. να μας πει ότι δεν μας αγαπάει, προκειμένου να ακούσει την απάντησή μας. Αν του απαντήσουμε ότι ούτε εμείς το αγαπάμε (πράγμα που κάνουν σχεδόν όλοι οι γονείς), θα του περάσουμε το μήνυμα ότι η αγάπη μας προς αυτό δίδεται μόνο όταν βρίσκει ανταπόκριση. Είναι δηλαδή μια δοσοληψία. Αν όμως του πούμε ότι παρ' όλα αυτά εμείς το αγαπάμε και το θέλουμε, τότε θα γνωρίζει πλέον ότι η αγάπη μας είναι άνευ όρων, όπως πρέπει να είναι και συνεπώς η αξία του ως άνθρωπος είναι πολύ μεγάλη. Αυτό θα τονώσει το αίσθημα της αυτοπεποίθησης, της αυτοεκτίμησης και της ασφάλειας.

Μπορεί τα παιδιά να τσιρίζουν, να σπάνε αντικείμενα, να σας βρίζουν και να σας προσβάλουν δημοσίως και όλα αυτά μόνο και μόνο για να δοκιμάσουν την αγάπη σας. Οι γονείς σχεδόν πάντα πέφτουν στην παγίδα και φέρονται με λάθος τρόπο, συχνά μάλιστα αισθάνονται ντροπή για την συμπεριφορά τους και η εξάρτησή τους αυτή από την γνώμη των άλλων, επιτείνει την σκληρότητά τους απέναντι στα παιδιά. Αυτό βέβαια δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά θα εκπλαγείτε από το πόσο συχνά συμβαίνει. Αν πέσουμε στην παγίδα που μας στήνουν, θα αποκαλύψουμε τα πραγματικά μας αισθήματα. Ας μην ενοχληθούν οι γονείς. Τα αισθήματά τους δεν είναι τόσο ιερά όσο νομίζουν. Είναι αγάπη με προϋποθέσεις. Θα μου δώσεις και θα σου δώσω. Ξυπνήστε! Αν πραγματικά αγαπάτε έναν άνθρωπο, πως μπορείτε να του πείτε το αντίθετο, έστω και σαν αστείο. Δεν μπορεί να βγει από το στόμα μας και μάλιστα για ένα παιδί. Το γεγονός ότι έχετε την δύναμη να εκστομίσετε κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό! Ας μην βιαστούμε όμως να βυθιστούμε στις ενοχές. Σκοπός μας δεν είναι κάποια θρησκοληπτικού τύπου αυτοκατάκριση, αλλά να διακρίνουμε με ουδετερότητα τι υπάρχει μέσα μας.

Θα σας αναφέρω ένα περιστατικό για να δείτε τι λεπτές μορφές μπορεί να λάβει αυτή η εξέταση των αισθημάτων μας, εκ μέρους των παιδιών. Όταν η μεγάλη μου κόρη ήταν έξη ετών, στάθηκε μπροστά σε μια πόρτα, μου έφραξε την είσοδο και είπε: "Αν θέλεις να σε αφήσω να περάσεις πρέπει να μου πεις ότι δεν με αγαπάς". Της είπα αμέσως το εξής: "Δεν μπορώ να σου πω τέτοιο πράγμα ούτε για αστείο, γιατί σε αγαπάω. Προτιμώ να μην περάσω". Χρησιμοποίησα πολύ προσεκτικά τις λέξεις, για να δώσω το επιθυμητό μήνυμα. Έβαλα την έκφραση "σε αγαπάω" στο τέλος της πρότασης, ώστε να είναι η τελευταία και η πειστικότερη εντύπωση. Επίσης δεν είπα "δεν θα σου πω ότι δεν σε αγαπάω", αλλά "δεν μπορώ να σου πω τέτοιο πράγμα", γιατί δεν ήθελα να ακουστεί η φράση "δεν σε αγαπάω" ούτε καν για να την αρνηθώ, γι αυτό χρησιμοποίησα την έκφραση "τέτοιο πράγμα". 

Πηγή: innerwork.gr

2 σχόλια:

  1. συμπέρασμα δικό μου: το να είσαι γονιός εν η πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου. αλλά γίνεται και η πιο απολαυστική άμα προσπαθήσεις λίγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ακριβώς φίλε μου! Συμφωνώ απόλυτα. Είναι πολύ δύσκολο και μεγάλη ευθύνη απέναντι, αλλά σίγουρα τα "ανταλλάγματα" είναι ανεκτίμητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή