Oι Κύπριοι προπονητές δεν έχασαν καθόλου χρόνο. Περίμεναν καρτερικά να ολοκληρώσει τις αγωνιστικές υποχρεώσεις του ο ΑΠΟΕΛ και αμέσως μετά έστησαν, προχθές, ένα «προετοιμασία – ανάλυση αγώνα Champions League» σεμινάριο με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Διότι θεωρούσαν αδιανόητο να αφήσουν μια τόσο μεγάλη ευκαιρία να «κλέψουν» γνώση και εμπειρία να πάει χαμένη. Είχαν ανάμεσά τους έναν προπονητή που οδήγησε έναν κυπριακό σύλλογο στον ορισμό της υπέρβασης στο Champions League. Του έβαλαν λοιπόν την «πώς το έκανες;» ερώτηση και κάθισαν, σε μια πλημμυρισμένη από νεαρούς και μεγαλύτερης ηλικίας προπονητές αίθουσα, να τον ακούν επί περίπου τρεις ώρες να τους παρουσιάζει όλη του τη δουλειά του τελευταίου έτους.
Ο Γιοβάνοβιτς είχε προετοιμαστεί, είχε δουλέψει πάνω σε αυτή την παρουσίαση, διότι είναι της ράτσας των προπονητών με αυτοπεποίθηση, δηλαδή από εκείνους που δεν φοβούνται να μοιραστούν μυστικά της δουλειάς με τους συναδέλφους τους. Τους ανέλυσε ένα προς ένα τα παιχνίδια, τους εξήγησε με λεπτομέρειες και παραδείγματα πώς τα προετοίμασε, μοιράστηκε μαζί τους τις οδηγίες που έδινε στους ποδοσφαιριστές, τα περιστατικά που σημάδεψαν την πορεία τους μέχρι τους «8» του Champions League, όλα όσα κατάλαβε στη διάρκεια αυτής της πορείας. Ηταν ένα καθαρό, πλήρες μάθημα ποδοσφαίρου από τον προπονητή του ΑΠΟΕΛ και τους συνεργάτες του, ένα πολύ ακριβό βοήθημα που χάρισε στους συναδέλφους του.
Πόσοι σημαντικοί προπονητές έχουν περάσει στη διάρκεια της τελευταίας 10ετίας από την Ελλάδα; Πόσοι πέτυχαν τεράστια ή σπουδαία ή απλώς καλά πράγματα; Πόσοι ξένοι με μεγάλες παραστάσεις και δεκαετίες υψηλής προπονητικής στην πλάτη προσγειώθηκαν εδώ; Πόσα θα μπορούσαν να μάθουν οι Ελληνες προπονητές από τον Οτο Ρεχάγκελ, τον Φερνάντο Σάντος, τον Ερνέστο Βαλβέρδε, τον Ζεσουάλντο Φερέιρα, τον Λάζλο Μπόλονι, τον Σέρα Φερέρ, και κάποιους ακόμη που πιθανόν να ξεχνάω;
Πόσα σεμινάρια διοργανώθηκαν για τους Ελληνες προπονητές, για να τους δοθεί αυτή η ευκαιρία επιμόρφωσης; Κανένα μεγάλο. Πιθανόν να έγιναν μια χούφτα μικρά σεμινάρια ιδιωτικής πρωτοβουλίας, τα οποία παρακολούθησαν ελάχιστοι, είτε επειδή δεν τα πήραν χαμπάρι είτε επειδή τα είδαν για «αρπαχτές».
Περίπου δύο δεκαετίες πίσω, θυμάμαι σαν καθημερινό φαινόμενο την παρουσία Κύπριων προπονητών στις ελληνικές προπονήσεις, για να «κλέψουν» μεθόδους και τεχνογνωσία, σε μια εποχή που ο Ελληνας προπονητής δεν είχε κανένα κίνητρο επιμόρφωσης για ένα ταξίδι με προορισμό την Κύπρο. Σήμερα θα 'πρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Προορισμός επιμόρφωσης είναι η Κύπρος, όχι η Ελλάδα. Και αύριο, το θεωρώ δεδομένο, το κυπριακό ποδόσφαιρο θα έχει προσπεράσει το ελληνικό
Πηγή: sday.gr
Διότι θεωρούσαν αδιανόητο να αφήσουν μια τόσο μεγάλη ευκαιρία να «κλέψουν» γνώση και εμπειρία να πάει χαμένη. Είχαν ανάμεσά τους έναν προπονητή που οδήγησε έναν κυπριακό σύλλογο στον ορισμό της υπέρβασης στο Champions League. Του έβαλαν λοιπόν την «πώς το έκανες;» ερώτηση και κάθισαν, σε μια πλημμυρισμένη από νεαρούς και μεγαλύτερης ηλικίας προπονητές αίθουσα, να τον ακούν επί περίπου τρεις ώρες να τους παρουσιάζει όλη του τη δουλειά του τελευταίου έτους.
Ο Γιοβάνοβιτς είχε προετοιμαστεί, είχε δουλέψει πάνω σε αυτή την παρουσίαση, διότι είναι της ράτσας των προπονητών με αυτοπεποίθηση, δηλαδή από εκείνους που δεν φοβούνται να μοιραστούν μυστικά της δουλειάς με τους συναδέλφους τους. Τους ανέλυσε ένα προς ένα τα παιχνίδια, τους εξήγησε με λεπτομέρειες και παραδείγματα πώς τα προετοίμασε, μοιράστηκε μαζί τους τις οδηγίες που έδινε στους ποδοσφαιριστές, τα περιστατικά που σημάδεψαν την πορεία τους μέχρι τους «8» του Champions League, όλα όσα κατάλαβε στη διάρκεια αυτής της πορείας. Ηταν ένα καθαρό, πλήρες μάθημα ποδοσφαίρου από τον προπονητή του ΑΠΟΕΛ και τους συνεργάτες του, ένα πολύ ακριβό βοήθημα που χάρισε στους συναδέλφους του.
Πόσοι σημαντικοί προπονητές έχουν περάσει στη διάρκεια της τελευταίας 10ετίας από την Ελλάδα; Πόσοι πέτυχαν τεράστια ή σπουδαία ή απλώς καλά πράγματα; Πόσοι ξένοι με μεγάλες παραστάσεις και δεκαετίες υψηλής προπονητικής στην πλάτη προσγειώθηκαν εδώ; Πόσα θα μπορούσαν να μάθουν οι Ελληνες προπονητές από τον Οτο Ρεχάγκελ, τον Φερνάντο Σάντος, τον Ερνέστο Βαλβέρδε, τον Ζεσουάλντο Φερέιρα, τον Λάζλο Μπόλονι, τον Σέρα Φερέρ, και κάποιους ακόμη που πιθανόν να ξεχνάω;
Πόσα σεμινάρια διοργανώθηκαν για τους Ελληνες προπονητές, για να τους δοθεί αυτή η ευκαιρία επιμόρφωσης; Κανένα μεγάλο. Πιθανόν να έγιναν μια χούφτα μικρά σεμινάρια ιδιωτικής πρωτοβουλίας, τα οποία παρακολούθησαν ελάχιστοι, είτε επειδή δεν τα πήραν χαμπάρι είτε επειδή τα είδαν για «αρπαχτές».
Περίπου δύο δεκαετίες πίσω, θυμάμαι σαν καθημερινό φαινόμενο την παρουσία Κύπριων προπονητών στις ελληνικές προπονήσεις, για να «κλέψουν» μεθόδους και τεχνογνωσία, σε μια εποχή που ο Ελληνας προπονητής δεν είχε κανένα κίνητρο επιμόρφωσης για ένα ταξίδι με προορισμό την Κύπρο. Σήμερα θα 'πρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Προορισμός επιμόρφωσης είναι η Κύπρος, όχι η Ελλάδα. Και αύριο, το θεωρώ δεδομένο, το κυπριακό ποδόσφαιρο θα έχει προσπεράσει το ελληνικό
Πηγή: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου